همه ی نشانه های شهر مدرن در تهران سده ی 1300 نمایان شد. سینماها، تئاتر ها، سالن های موسیقی، هتل ها، کافه ها، رستوران ها، پاساژها، مال ها، پارک ها، بلوارها و مهم تر از همه، آن شاهراه های اصلی و حیاتی: خیابان ها. اهمیت خیابانی با عظمت و به درازای خیابان ولی عصر در همین نکته ی اساسی نهفته است که شهروند شهر مدرن را در مسیری پر از تصویر، رنگ، بو و صدا، به خاطره ساختن و خاطره بازی دعوت می کند. خیابانی که یک قرن عمر دارد و قریب به بیست کیلومتر امتداد یافته تا جنوبی ترین میدان تهران را به شمالی ترین میدان آن وصل کند. کتاب «خیابان ولی عصر تهران؛ روایت های غیر داستانی» با دبیری «کاوه فولادی نسب» تجربه های شخصی نویسندگان مجموعه است از زیست روزمره ی خیابانی که همچون سندی زنده، تاریخ تهران را در خود جای داده است. این روایت ها اما ذکر مستند تاریخ از زبان مورخان نیستند، بلکه به مدد قدرت ذهن و زبان نویسندگانشان، روایت های ناگفته و حذف شده را برای خوانندگانشان به ارمغان آورده اند. «خیابان ولی عصر تهران؛ روایت های غیر داستانی» خیابان پر از خاطره را در پیوند عمیقش با عشق، رفاقت، سیاست، اقتصاد و زندگی روزمره روایت می کند. این کتاب تلخی و شیرینی های زیست فردی و جمعی مردمی که هرکدام بخشی از این خیابان را بیشتر از بخش های دیگرش در حافظه دارند، در گره گاه های تاریخی مختلف در بستری روایی بررسی می کند، آن هم در گذر از لایه های ذهن آنها که در نوشتن این روایت ها رسالتی در خود دیده اند.