ناشر: انتشارات معین
نویسنده: دکتر فاطمه ماه وان
شابک: 9789641651802
300٬000 ریال
کالا در حال حاضر موجود نمی باشد
دانش ها هم مثل آدم ها به یکدیگر نیاز دارند. هرچه به عقب برمی گردیم میزان این نیاز و پیوستگی میان علوم و فنون مختلف بیشتر دیده می شود. تخصص گرایی صرف گفتمان نوظهوری است که به نظر می آید مولود سیانتیسم و علم گرایی بعد از انقلاب صنعتی اروپا باشد و اگر بگوییم به دنیای امروز و به ویژه عالم اسلام ربطی ندارد، سخن بیهوده ای نباید تلقی شود. در شرق عموما و در دنیای اسلام خصوصا علامگی و همه چیز دانی امری شایع و فراگیر بود و کسی عالم نامیده می شد که از همه ی دانش ها و فضائل روزگار خود چیزی می دانست. گسترش و وسعت دامنه ی علوم در روزگار نزدیک به ما سبب شد که هرکسی فقط دنبال یک رشته از علوم برود و خود را از سایر معارف و دانش های عصری بی نیاز ببیند. همین احساس بی نیازی کاذب موجب گردید که بیگانگی در عالم علوم هم مثل عالم انسان ها دامن زده شود. پیامد ترکیب دانش ها و پدید آمدن علوم پیچیده و پردامنه این بود که در همان دنیای غرب، گفتمان جدیدی با عنوان «بینا رشته ای» پدید اید تا بدین وسیله بتوان از نیاز دانش ها به یکدیگر سخن به میان آورد. این نیاز در مورد هنرها و علوم انسانی هم صدق می کند؛ یعنی هنرهای ظریفه و امور ادبی و ذوقی هم از یکدیگر بی نیاز نیستند. نگارگری با آن کیفیات کهن سال و دیرینه خوی خویش، هنری پرخرج و در دوره هایی کاملا اشرافی قلمداد می شده است. هرچند که گرایشی از آن همواره در خدمت داستان های عامیانه و قصه گویی های راویان و پرده خوانان و صحنه گردانان بوده، نمی توانسته است بدین صفت متصف باشد. در میان شاهکارهای ادب پارسی که با امر نگارگری پیوند نزدیکی داشته و گاهی با آن هویت می یافته است، شاهنامه یکی از مهم ترین و شاید هم مهم ترین آن ها بوده است. دلیل این همگامی هم تا حدی روشن است. تنوع و ظرفیت صحنه ها و گونه گونی و تناوب کردارها در حوادث شاهنامه یکی از عوامل مهم استقبال این کتاب از هنر نگارگری بوده است. ارتباط موضوعی شاهنامه با ملیت و جهان بینی خاص ایرانی که مبتنی بر نظام شاهی و محوریت رأس حکومت بوده در بسیاری از دوره ها از آن عرصه ای برای رقابت میان حکومت ها پدید آورده که حاکمیت خود را با روی آوردن به این کتاب و احیانا سرمایه گذاری برای تزیین آن تثبیت می کرده اند. قراین متنی و تاریخی نشان می دهد که استفاده از نگاره ها برای نوع داستان های حماسی پیش از شاهنامه هم امری رایج بوده است؛ اما در این هم تردیدی نیست که محبوبیت و شهرت عام شاهنامه در گسترش و تثبیت استفاده از نگاره ها در متون ادبی و اعتلای بی چون و چرای آن در برخی از دوره ها مؤثر بود است. با همه ی این احوال نگارگری با متن به عنوان امری قابل بحث و پی جویی تا این اواخر به کلی از یادها رفته یا به عبارت بهتر کمتر به ذهن ها خطور کرده بود. به ویژه از دیدگاه متن شناسی و استفاده از آن برای گشودن مشکلات و ناروشنی های متن، باید بگوییم کمتر کسی بدان توجه کرده است. این امر با مراجعه به نگاره ای، که در یک دوره ی تاریخی پدید آمده و تجریه و تحلیل مفاهیم و ریزه کاری های آن، بتوانیم به نکته ی تازه ای در یک متن پی ببریم، افق تازه ای است که می تواند برای پژوهندگان هردو قلمرو نگارگری و ادبیات، انگیزنده و دلپذیر باشد. بنابراین می توان گفت که ادبیات را نخواهیم شناخت، اگر فقط ادبیات را بشناسیم. در نوردیدن مرزهای ادبیات، همان گمشده ی مطالعات ادبی امروز ماست. پژوهش های دانشگاهی ما از یک فقدان بزرگ رنج می برد و آن محصور شدن مطالعات ادبی در درون خویش یه به اصطلاح جزیره ای شدن آن است که حاصل آن چیزی جز تنزل ادبیات به فرم و فاصله گرفتن از قابلیت های پژوهشی آثار ادبی نیست. برای عبور از این سد بزرگ، راه های متعددی وجود دارد. ادبیات و نگارگری می تواند باب بحث های تازه ای را در این زمینه بگشاید. تصویر، گاه متن را به معنای خاصی محدود و گاه معانی تازه ای برای آن مطرح می کند. پژوهش حاضر با توجه به این ضرورت، به سراغ شاهنامه ی فردوسی رفته است تا نشان دهد که چگونه نگاره ها می توانند متن ادبی را پویا وگویا نگاه دارند.
شابک: | 9789641651802 |
دسته بندی: | عمومی |
موضوع اصلی: | داستان نویسی |
موضوع فرعی: | نقد ادبی |
نوبت چاپ: | 1 |
وزن: | 603 گرم |
سال انتشار: | 1395 |
نگارش: | تألیف |
زبان: | فارسی |
قطع: | وزیری |
نوع جلد: | شومیز |
تعداد صفحه: | 380 |
پیشنهاد ما